نکته کلیدی در رابطه با این موضوع، دانستن این حقیقت است که شریعت عهد قدیم به قوم اسرائیل داده شد؛ نه به مسیحیان. بعضی از قوانین شریعت (برای مثال، ده فرمان) به این جهت بود که یهودیان بدانند چگونه خداوند را اطاعت نموده و او را خشنود سازند. برخی نیز ( مانند فرایض قربانی)، به آنها نشان می داد که چطور خدا را عبادت کنند، بعضی نیز (قوانین مربوط به غذا و لباس) صرفاً به این دلیل مقرر شده بود تا میان یهودیان و سایر اقوام، تمایز ایجاد کنند. امروزه، هیچ کدام از قوانین شریعت عهد قدیم به مسیحیان مربوط نمیشود. مسیح با فدا ساختن جان خود بر روی صلیب، همۀ قوانین شریعت عهد عتیق را به اتمام رساند (رومیان فصل 10 آیه 4؛ غلاطیان فصل 3 آیه های 23 تا 25؛ افسسیان فصل 2 آیه 15). به جای شریعت عهد قدیم ، ما تحت شریعت مسیح هستیم (غلاطیان فصل 6 آیه 2) به این معنی که : ” خداوند را که خدای توست، با تمام قلب و جان و عقل خود دوست داشته باش. این اولین و مهم‌ترین دستور خداست. دومین دستور مهم نیز مانند اولی است: همسایۀ خود را دوست بدار، به همان اندازه که خود را دوست …